රුවට රුවේ මලක් පිපී සිනා වැගිරෙනා..
ගහ කොල මල් දුක් නිවන්න දුක් ගී ගැයුනා..
අනුරාගී නෙතින් බලා ගං තෙර සැලුණා..
සිලි සිලි යන හඩ තලමින් මල් පෙති සැලුණා..
රෝස මලක පෙති තලලා බඹරිදු හැඩුවා..
දුක් ගී ගයමින් නිරතුරු රන්තරු නිවුණා..
සිහිනෙන් නුඹ පිබිදෙන කල් මා නිදි මැරුවා..
තනිවන හැම දින අප මෙලෙසින් හැඩුවා...
මල් රැදි නුඹෙ කොපුල් තලේ කඳුළැලි නැගුණා..
ඒ කදුළට වහල් වෙලා මා සිත සැළුණා..
සිහනෙක නුඹ දැවටී හිද මා නැලවූවා..
තනිවන හැම දින අප මෙලෙසින් හැඩුවා...
සංසාරේ අප හිනැහෙන දවසක් දුටුවා..
ආලවන්ත ඔය දෑසට සෙනෙහස පිරුණා..
ඔසරි පොටේ පුන්චි රෝස මල් පෙති සැලුණා..
මල් වැස්සට හිනා වෙවී අප තනිවූවා...
No comments:
Post a Comment